A walk with Ms foothold

voor Isabelle Stengers

 

 

Ms Foothold zorgde weer voor oponthoud. Steeds bleef ze steken in gaten, achter stenen en in gedachten. Het zat niet in de aard van Irrationality om zo vaak en zo lang stil te staan bij al die zaken. Institution kon daar meer mee, hoewel ze een beetje achterbleef, snelde ze steeds naar ms foothold om aandachtig over haar schouder mee te kijken, elke zet nauwkeurig in zich opslorpend. Het langzame tempo irriteerde Irrationality, die beter was in speculeren en huppelen. De remming gaf haar wel ruimte om te fantaseren over de routes en wegen die ze zouden bewandelen en beleven. Puur uit verveling besloot ze na een tijdje toch maar eens achter Institution aan te sjokken en een blik over de twee schouders te werpen.

 

Nu was ms Foothold achter een tak blijven steken en was ook vogelgezang en het tikken van het toetsenbord in het moment blijven hangen. En nog veel meer ook. Nooit had Irrationality kunnen bedenken hoeveel er in één moment besloten lag. Nu ze zich de aandacht kon opbrengen, en haar tempo zich in slow motion schakelde, opende zich een nieuwe dimensie. Je zou zeggen dat het zich opende voor haar ogen, maar het was veel meer dan dat. De geur van de aarde waarboven hun neuzen hingen, kondigde het veranderen van de seizoenen aan. Zachte vibraties voelde ze en bemerkte een spin die zijn web bespeelde. Geluiden van oude karren, de wortels die diep onder hun voeten structuren vormen, en allerlei technieken om de werkelijkheid te kunnen vatten lagen allemaal voor het oprapen. En vragen, zoveel vragen, ze vlogen haar om de oren. Van wie waren ze eigenlijk? Wie behoorde ze toe? Haar hoofd zoemde van alle observaties en mogelijkheden die zich openbaarden in de traagheid. Was ze daar eerder zomaar aan voorbij gegaan?

 

Ms Foothold scheen wel raad te weten met de enormiteit van het detail. Keurig ging ze van vraag naar vraag en opende daarin nog meer mogelijkheden. Institution keek goedkeurend toe. Dit was helemaal haar cup of tea. Steeds wilde ze van ms Foothold weten binnen welke discipline ze haar onderzoek plaatste en of de referenties wel voor genoeg houvast zorgden? Hoe kon speculatie voorkomen worden? Ms Foothold leek het niet te horen en kronkelde van het ene in het andere, steeds hoger en steeds meer in de details afdalend, soms luid grinnikend, dan weer verzonken in het moment. Haar voet diep in haar handvat geklonken.

 

Irrationality had nooit veel last gehad van regels waarbinnen gedacht zou moeten worden. Veel meer last had ze van haar eigen tempo gehad. Nu wist ze dat ze vooral bezig was geweest van-de-dingen-af-denken te denken, voornamelijk van zichzelf. Grote theorieën als accessoires. Dat verbloemen hoefde nu niet meer. Ze voelde zich langzaam neerdalen tot ze de kloppende grond onder haar voeten voelden.

​

----

 

Institutie had moeite zowel Ms Foothold als Irrationaliteit bij te houden. Het leek alsof zij de weg wisten naar het nog niet gekende, een bestemming waar Institutie ook graag naartoe wilde. Of misschien wilde ze vooral zover mogelijk weg vanwaar ze gekomen was, een plek vol competitiestrijd en verdwijning. Ms Foothold en Irratonaliteit leken in een diepe conversatie verwikkeld. Dit verwarde Institutie en het maakte haar tegelijkertijd jaloers. Waar was al de ophef over?

 

Bezorgd dat ze hen zou kwijtraken ging ze harder lopen. Maar nu waren ze een ander pad ingeslagen bij de splitsing. Het was een hobbelige ongeplaveide weg en ook nog eens onverlicht. Dit zou wel eens een op een complete dwaling kunnen uitlopen! Toch raakte Institutie meer en meer geïntrigeerd en ze deed er alles aan om deel te nemen aan hun conversatie. Zij had namelijk ook wat te vertellen, verhalen, en herinneringen, en ze wilden dat ze haar situatie zouden begrijpen, hoe ze gevangen zat tussen denken en leven.

 

Toen het haar eindelijk lukte om dichterbij te komen zag ze dat Irrationaliteit ervandoor gedanst was, en dat was oke. Institutie begreep niet helemaal waarom Ms Foothold haar zo graag mocht. Die was intussen helemaal geabsorbeerd in iets, een klein detail dat Institutie nog niet kon zien. Ze herinnerde zich de aanleiding van deze wandeling en staarde naar datgene waar Ms Foothold zoveel aandacht aan besteedde. Ze had nog nooit zoiets gezien. Wat is het? Wat denk je dat het is, vroeg Ms Foothold en ze haar glimlachte bemoedigend toe. Institutie dacht dat ze iets moest verzinnen, maar haar verstand ging op datzelfde moment op nul.

 

Plotseling begon Irrationaliteit hardop te giechelen. Institutie had haar niet zien terugkomen. En nu giechelde Ms Foothold ook! Hoewel het tegen haar hele wezen inging voelde Institutie ook een giechel naar boven komen. Het borrelende gegiechel veranderde in een daverend gelach. Nog nooit was Institutie zo luid geweest, het was alsof ze zichzelf niet kon controleren, en ze voelde iedere spier, iedere vezel, iedere cel zingen. Nooit eerder had ze zich zo levendig gevoeld. Alsof alles om haar heen ook levend was, alles tegelijk en op datzelfde moment. Ze keek nog eens naar Ms Foothold, nu met meer aandacht dan tevoren. Ms Foothold keek intussen geamuseerd naar Irrationaliteit, die op haar beurt aandachtig naar haar, Institutie keek. Dat had ze nog nooit gedaan. Ze hadden een klein Wij ontdekt.

 

Institutie voelde zich niet langer alleen, ze voelde zich getransformeerd, een vrije vrouw. En meteen wilde ze opnieuw op avontuur gaan.

​

​

 

_____________________________________________________________________

 

A walk with Ms foothold

for Isabelle Stengers

​

 

Ms Foothold caused a delay, again. Only too often she got stuck behind holes, stones and thoughts. It was not in Irrationalities character to stop this often and dwell on all these affairs. Institution on the other hand could work with that, and although she kept falling behind, she would run to catch up with Ms Foothold and look over her shoulder to observe her every move. The slow pace irritated Irrationality, who was way better in speculating and hopping around. However, the delay did give her space to fantasize about routes and roads they would travel and experience. Purely out of boredom she decided after a while to drag herself closer to Institution and have a look over the shoulders of both.

 

Just now Ms Foothold was caught in the moment by a branch, as well as by some birdsong and the tapping of the keyboard. And many more things. Never ever had Irrationality thought of the many events that were part of just one moment. Strangely now she felt she could muster up the attention, shift gears to slow motion, and experience a new dimension. It opened itself in front of her eyes, you could say. But it was more than just that. The smell of the earth under their noses announced a change of season. She felt soft vibrations and noticed a spider playing its web. Sounds of old horse-drawn carts, roots creating structures deep down under their feet. All sorts of techniques to grasp reality were up for grabs. And questions, so many questions, circled her head. Whose were they anyway? To whom did they belong? Her head started spinning by all the observations and possibilities that revealed themselves in all their slowness. Did she really ignore all this before?

 

Ms Foothold seemed to know what to do with the enormity of the detail. Smoothly she went from question to question and opened even more possibilities with it. Institution watched approvingly. This was her cup of tea. Time and again she wanted to know from Ms Foothold within which discipline she placed her investigations, and whether the references and sources were sturdy enough. How to prevent speculation? Ms Foothold did not seem to hear this and wriggeled from one in the other, moving higher as well as lower into the details, sometimes giggling, then sunken into the moment. Her foot deeply embedded in some handle.

 

Irrationality never suffered from rules and the confines they stood for. She suffered more from her own quick pace. Now she realized she had always been busy with thinking-things-away from herself, keeping them at a distance. Big theories as an accessory. From now on she did not need to sugarcoat anything anymore. She felt herself descend until she felt the throbbing ground beneath her feet.

​

----

​

Institution still had trouble keeping up with both Ms Foothold and Irrationality. They seemed to know the way to the not yet known, a destination Institution also felt she needed to get to. Or maybe she just wanted to get away from where she came from, that place of bellicose competition and disappearance. Ms Foothold and Irrationality seemed to be in deep conversation, which confused Institution and made her jealous at the same time. What was the fuss about?

 

Anxious to follow she upped her speed, but now they had turned into another road at the bifurcation, more of an uneven dirt road and not so well lit either. This could turn into a complete errantry! However, Institution became more and more intrigued, and she did everything to become part of their conversation. She had things to say too, stories, memories as well, and she wanted them to understand her situation, how she was caught between thinking and living.

 

When she finally managed to come closer, she saw Irrationality dance off, and that was fine. Institution did not quite understand why Ms Foothold was so fond of her. She herself was now completely absorbed in something, a mere detail Institution could not yet see. Remembering why she went on this walk to begin with, she gazed at whatever Ms Foothold was paying such close attention to. She had never seen something like it before. So, what was it? What do you think it is, Ms Foothold asked her, smiling encouragingly. Institution thought she had to come up with a name. But her mind went blank for the moment.

 

Suddenly Irrationality giggled loudly. Institution had not seen her come back. And Ms Foothold giggled with her! Against everything she stood for Institution felt a giggle rise in her too. Giggles bubbled up into thunderous laughter. Never before had Institution been so loud. It was as if she could not control herself, and she felt every muscle, every fibre, every cell, sing. She had actually never felt so alive before. As if everything around her was alive too, and all at the same time. She looked again at Ms Foothold, paying more attention than before. And Ms Foothold was looking amused at Irrationality, who in turn was looking intently at her. She had never done so before. They had discovered a tiny We.

 

Institution felt no longer alone, she felt transformed, a free woman. And she immediately loved to go on another adventure.